Czym jest Pieskie Życie?
Prosto z wikipedii:
Pieskie życie:
związek frazeologiczny
Czy ten związek frazeologiczny oddaje faktyczny stan rzeczy, czy niesłusznie portretuje życie psa? Oczywiście w takich rozważaniach należy założyć pewien schemat myślowy, uogólnić i zgeneralizować przedstawicieli psowatych do jakiegoś koncepcyjnego modelu, który na potrzeby tego wywodu nazwie Psem pospolitym – domowym.
Otóż pies pospolity-domowy (Dogus Pospolitus-Homus) swoje życie zaczyna zwykle w cywilizowanych warunkach jako jeden (jedna) z miotu w danej hodowli. W tym okresie jest zazwyczaj dobrze karmiony, albo przez swoją biologiczną matkę, albo przez przyszywanych ludzkich rodziców. Pies taki ma ciepło i wygodnie, a swoje dnie spędza w miłym towarzystwie swoich braci i sióstr.
Psia adopcja
Później nadchodzi adopcja – czyli uzyskanie przez psa nowej ludzkiej rodziny, zmiana miejsca zamieszkania i opuszczenie swojej dotychczasowej rodziny. Jeżeli założymy, iż dany Pies bardzo kochał swoje małe stadko to takie przeniesienie faktycznie może doprowadzić do niemałej traumy. Opierając jednak swoją opinię na kilkunastu znanych mi przypadkach śmiem sądzić, iż większość psów doskonale i bardzo szybko odnajduje się w nowych warunkach, niemalże bezinteresownie (psu potrzebne są długie spacery, pyszne jedzenie, wygodne miejsce do spania, perspektywy rozwoju i dobrze płatnej pracy oraz wolne od towarzystwa ludzkiego weekendy… i jeszcze świeże drinki wodne z palemką) obdarzając nową rodzinę bezgraniczną miłością.
W nowym domu, z nową rodziną taki pies spędza zwykle resztę swojego życia. Na ogół w miłości szczęściu. Z tego tytułu myślę, iż można odrzucić życie nędzne jako przymiot pasujący do życia psiego.
Życie psa pełne wyrzeczeń
Czy życie psa jest pełne wyrzeczeń? Jeżeli założymy, że danemu psu zależało na założeniu własnej rodziny (albo na posiadaniu narządów umożliwiających jej założenie, to faktycznie można trochę pożałować żywota psa domowego), na wolnym hasaniu po łąkach i ulicach całego świata, albo na samodzielnym wybraniu ścieżki własnej kariery, to faktycznie życie psa jest mocno ograniczone. Jeżeli jednak uznamy, że psom na tych sprawach niezależny, to jedyne co jest ograniczone to siła woli właściciela psa podczas jedzenia potraw mięsnych z grilla (czy ktoś jest w stanie wytrzymać ciężar z jakim pies patrzy na człowieka zajadającego się takimi smakołykami?). Wyrzeczenia pozostawiają więc spore pole do dywagacji, ale chyba możemy założyć, że jakieś w życiu psa powstają.
Pozostaje wiec nam kwestia omówienia trudności. Czy życie psa jest trudne? Tak – jeżeli pies żyje z kotem, nie – jeżeli żyje bez towarzystwa innych zwierząt domowych, nie będących przedstawicielem jego gatunku. Oczywiście to mocne uogólnienie i temat na zupełnie inny dzień (do którego pewnie w przyszłości wrócimy).
Jak więc zdefiniować pieskie życie?
Proponuję:
Pieskie życie – życie w miłym towarzystwie, bez większych zmartwień, z dostępem do świeżej wody i pysznego jedzenia oraz licznych spacerów, w pełnym oderwaniu od biologicznej rodziny.
